ﺩﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭِ ﻃﻨﯿﻦِ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯼِ
ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ،'\ﻋﺸﻖ'\ﺑﯽ
ﻣﻌﻨﯿﺴﺖ¤
ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ، ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺻﻒِ ﭼﺸﻤﺖ، ﺩﺭ
ﺗﻮﺍﻥ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ؟¤
ﺗﻮ ﺁﻭﺍﯼ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺒﮕﺮﺩِ ﺧُﻨﯿﺎ
ﭘﻮﯼ ﺑﯽ ﺁﻭﺍ
¤
ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻢ ﻏﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ،
ﺯﯾﺮﺍ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ¤
ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﺎﮐﻦِ ﺑﯿﺮﻧﮓِ ﺷﻬﺮِ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼِ
ﺧﺮﻗﻪ ﭘﻮﺵ ﻫﺴﺘﻢ
¤
ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻭﺝِ ﺑﻼﻏﺖ ﻫﺎ ،ﻟﺒﺖ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﺮﺕ
ﺳﺒﺰ ﻭ ﺩﻟﺖ ﺁﺑﯿﺴﺖ
¤
ﺩﺭﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ، ﺗﺸﻨﻪﯼﺩﯾﺪﺍﺭِ
ﻧﻮﺭﻡ ، ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﯿﺪﺍﺭ¤
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﺮ ﻃﺎﻕِ ﻃﺎﻗﺖ ﭼﺸﻢ
ﻣﯽ ﺩﻭﺯﺩ ،ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎﺋﯿﺴﺖ¤
ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎﯾﯿﺴﺖ، ﺷﺒﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ
ﻃﺎﻭﻟﯿﻦ ﻭ ﻃﺎﻗﻄﺘﻢ ﺧﻮﻧﯿﻦ
¤
ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺲ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺶ ،ﺍﺷﮑﻢ ﺩﺭ
ﺳﺮﺍﺏ ﺷﻌﺮﻫﺎ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
¤
ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵِ ﻏﺰﻝ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ
ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﺩﻝ
¤
ﺍﻻ ﯾﺎ ﺍﯾﻬﺎ ﺍﻟﺴﺎﻗﯽ ،ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺟﺎﻡِ ﻣﯽ
ﺭﺍ ،ﻋﺸﻖ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
